Paard in het zonnetje: Urban!
Ik had nog zo graag meerdere pagina’s gevuld met de vorderingen van Urban in 2012, 2013, 2014 enz.enz.enz. Helaas mocht dat niet zo zijn. Ook van dit paard hebben wij veel en veel te vroeg afscheid moeten nemen. Het enige wat ik nog voor hem kan doen is hem een mooi verdiend plekje in het zonnetje geven.
Zo karakteristiek voor Urban, in het weiland altijd een fjord aan zijn zijde.
[full_width][/full_width]
Hoe Urban in ons leven is gekomen en zijn vorderingen bij ons, heeft u op deze site kunnen lezen. In april 2012 stond onze wereld stil toen Urban ziek werd. Wat in eerste instantie als een simpel virusje werd beschouwd bleek later een een abces ter grootte van een een voetbal te zijn dat zich vast had gezet tussen de darmen in het lendegebied. Een abces dat tot een tikkende tijdbom was uitgegroeid en operatief verwijderd moest worden. Een moeilijke en zware operatie. Wonder boven wonder doorstaat hij heel goed die vijf uur durende operatie en staat vrij snel weer op zijn benen. Luid hinnekend begroet hij Lindsay als hij weer in zijn stal staat.
Onze vreugde heeft maar één dag mogen duren. Er traden complicaties op en een tweede operatie heeft niet meer mogen baten.
Wij missen deze grote labrador van 1.75 meter hoog. Een prachtig paard met een geweldig lief karakter mocht maar 11 jaar worden. Vergeten zullen wij hem nooit en we zullen het moeten doen met de mooie herinneringen die wij van hem hebben.
In memoriam
[full_width]
Dag lieve Urban, Je walste ons leven binnen maar glipte door onze vingers er weer uit. Waarom nou jij?[/full_width]
[full_width]
[one_half]
Lately I have been thinking ofwhen we first met,
At once our hearts were joined,
and they haven’t parted yet.
Our souls ran free together,
side by side,
From each other,
there was nothing to fear or hide. I didn’t need to say a word,
you understood my touch,
I responded to your language
and loved you very much.
Now I lay here wondering
if these feelings you recall,
Do you ache from all the sadness,
or did you escape it all?
[/one_half]
[one_half_last]
Tears fall so often now,only pain can I find,
After your sudden exit,
I’m the one who’s left behind.
I often look for you,
and find an empty stall,
With tears I search my heart,
and see you remain after all. All the memories and joy engraved
in my soul survive,
Even after your death takes its toll.
The wind through my hair reminds
me of our rides,
Now the wind whispers to me,
You’ll find him deep inside.”
[/one_half_last]
Although the pain lives on deep within my heart, I know you live inside me and our souls will never part.[full_width]
[/full_width]
